Doppelkopp odder De Schpion vunn Speyer in Pfälzer Mundart erzählt und mit einigen Bemerkungen versehen von Billy Hutter |
Personenr die in dieser Geschichte eine Rolle spielen:
Georg Johann Dasch: (1903 Speyer – 1991 Ludwigshafen) von den Eltern zuerst Knobbel, dann Schorsch gerufen. In den USA als George John Dasch bekannt, führte kurze Zeit einen Ausweis auf den Namen George John Davis mit sich, ein einziges Mal nannte er sich auch Franz Daniel Pastorius. Querkopf, Held und Verräter. Überaus rüstiger Greis und Doppelkopfpartner des Erzählers.
Ernst Peter Burger: (1906 Augsburg - 1975). genannt “Pete”, Landsknecht und alter SAler. Nahm 1923 am Marsch auf die Feldherrenhalle teil. Georges Mitverschworener. Zog seinen Kopf gerade noch rechtzeitig aus der Schlinge.
Richard Quirin, Heinrich Harm Heinck, Edward Kerling, Herbert Hans Haupt, Werner Thiel und Hermann Neubauer: Taten Dienst für die schlechte Sache und mussten deshalb auf einem sehr unbequemen Stuhl Platz nehmen.
Walther Kappe: (1905 – 1944). In jeder Hinsicht dicker Nazi, Leiter der “Operation Pastorius”. War im „Bund der Deutsch-Amerikaner“ sehr aktiv. Beschäftigung in der Abwehr II (Sabotage). Blieb im Krieg.
Reinhold Barth: Taucht im Text nur als Mann einer Cousine auf. Mitarbeiter Kappes und möglicherweise Georges Mephisto, wird zumindest in Familienkreisen so gesehen.
J. Edgar Hoover: (1895 – 1972). Höchst umstrittener Chef des amerikanischen F.B.I..War für George keine Gewinn bringende Bekanntschaft.
Der alte Mann mit demwirr immer Doppelkopf gespielt haben, schien aus einer anderen Zeit gesprungen zu sein, aber die Gespräche mit ihm haben trotzdem auf der gleichen Ebene stattgefunden, was wir von unseren eigenen Großeltern nicht kannten. Er war einer von uns. Es waren sein politisches Interesse, sein Humor und dieses gewisse Weltläufige, dass sich in Sprache und Kleidungsstil ausdrückte, was dafür sorgte, dass er in unseren Kreisen immer willkommen war. Mag sein, dass ich ihn in der Erinnerung und mit dem Wissen, dass er zu einer historischen Figur geworden ist, etwas verkläre, andere nennen ihn nur den alten Stalinisten, eine Frau erinnert sich auch an unangenehme Galanterie, aber ich bleibe dabei: mir war der alte Knabe durch und durch sympathisch, mehr jedenfalls als der junge Wirrkopf, den ich erst sehr viel später kennen gelernt habe. Die Geschichte vom U-Boot, mit deren Bruchstücken er immer mal wieder herausrückte, hat uns damals nicht interessiert. Heute, nachdem George schon über zwanzig Jahre tot ist, will ich sie euch vom Anfang bis zum Ende erzählen.
In the town where I was born,
Ich glaab, dass es besonders wischdisch iss uff die Form zu achte, wemmer dere Sach unn em Schorsch selwer gerecht werre will. Wenn ich gscheid mole kennt, deed ich lauter kläne farwische Bildelcher mache unn Sprechblose noiklewe: De Schorsch wier allä im Wind uff de Hafemole vun Lorient schdeht. S` U-Boot wies ufftaucht. Fußschpure am Schdrand vun Amagansett uff Long Island. De elekdrische Schduhl. De Henker wier de Hewwel umleggt.
En luschdische Comic dehts halt nedd werre. Ich konns nedd. So will ich uff unser pälzischie Geheimsprooch zurickgreife, damits nur die verschdehen, dies a was ogeht: die wuen gekennt hänn unn die wu sich die Mih machen die seltsame Signale vun demm U-Boot zu entschlissle. Ich will fer mich unn de Schorsch enn Schutzschirm uffschpanne, gege dess eene große dumme Gebabbel draus in de Welt. Unn ich män a, dass mer mit dere Schprooch manches was hart iss weecher mache konn unn manches was schdump iss scharf, wie mers grad braucht. Wie hodd neilich die Fraa vunn de Rohrreinischungsfirma gsaat, wie merr se wege emm arg uappedidlich verstoppte Klo ogerufe hänn: „Sie känne ruhisch offe mit mer redde, ich bin a aus de Palz“.
S íss egal mit wass mer ofangen. De Schorsch hodd soi Gschicht immer durchenanner verzehlt, immer blos kläne Brocke, immer nur die helle Schdelle unn iss nie ferdisch worre. S íss a e arg verschwurbeldie Gschicht, ennie vunn dere Sort die mer hunnertmol verzehle konn - unn die iss mä wie hunnertmol verzehlt worre-, unn die trotzdem nedd klar werren.
Dann los!
Die Lokomodiv kreischt e ledschdes Mol uff. De Bahnschdeig iss faschd leer. Mer wohne jetzt bei de erschde unn ledschde Begegnung zwische emm Mann Ende Dreissisch in emm gude awwer verknidderde Ozug unn de Fraa aussem Volk, demm russische Midderle, de Babutschka, die innere digge Winderjack dort de Bode uffzieht. De Bahnhof liggt irgendwu uff de Schdregg vun de transibirische Eisebahn. S Johr iss noch ugewiss. Jetzt, mer hän de erschde Däl vun demm Gschpräch schunn verbasst, rudert die alt abgschafft Fra wie wild mit de Ärm rum, die uffgrund vun demm gfidderde Mondel komisch korz wirge, im Gegesatz zum Schorsch soine lange Ärm, ä Hond hodder meischd im Hossesagg. „Dess Alles“ die Babutschka zeigt uff die mächdisch Bahnhofshall, vielleicht a uff e Haus im Zuckerbäckerstil uff de onnere Schdrooseseid, s´kennt Landwertschaftsminischderium soi odder die ertlich KGB-Zentral, „Dess Alles“, jetzt – ich iwwertreib e bissel- jetzt groint se sogar vor Fräd unn die Träne kullern iwwer ihr Bagge - de ersche Sunneschrahl vum junge Daag schbringt uff e Mosaik, e Bild aus de große Okdowerrevolution, de Lenin winkt, rode Fahne iwwerall - „Dess Alles“, zum ledschdemol – ,de Schorsch macht e wischdisches Gsicht wiers uns verzehlt, „dess hodd uns Vädderle Stalin gschenkt“.
Oh Schorsch Dasch, du Dormelkopp! Loss uns in Ruh mit doine Gschichte!
Dess war in de achtzischer Johre im Contra in de Benckiserschdroos in Ludwigshafe. Die Mussig aussem Kassetterecorder war vunn de „Dead Kennedys“, „PIL“ unn „Depeche Mode“ unn wemmer de Schorsch hänn uze wolle, der hodd nämlich mol widder was vunn U-Boote verzehlt, hemmer „Yellow Submarine“ vunn de Beatles oigeleggt, obwohl dess grad gonz out war. De Wert war de Uwe Tschense selisch, der war selwer soin beschde Kunde. Mer hänn Dobbelkopp gschbielt de Schorsch, de Michel, die Angie unn ich. Mir in verrissene Hosse, Schdiffel unn Ledder, de Schorsch im graue Ozug unn middem gebiggelde weiße Hemm. Enn foine Monn. Soin Hund, die Antra, war mit unserm Nick unnerm Disch gelegge unn hodd kenn Mucks gemacht. Wommer bedenkt dasser fuffzisch Johr älder war wie de neckschde vunn uns, simmer gut middenonner auskumme. De Schorsch war vollkomme klar im Kopp unn s hodd Schbass gemacht middem zu schbiele. Gut, de e odder onnere Aussetzer muss mer em Mann mid Fünfeachtzisch zugschdehe. Ä mol hodder, dess nur fer die Dobbelkoppschbieler unner eich, ä Armut nedd mitgenumme obwohler zwölf Trump uff de Hand katt hodd. Er hodd schnell gemerkt, dass mer halwe Profis warn unn hodds abgelehnt um Geld zu schbiele. Wenner doch emol im Schbass e Rund Pils hodd ausgäwwe misse, hodder als gejammert: „Ich armer Monn hab siwwe hungrische Kinner dehäm.“ Mer hodd em Schorsch oghert, dasser lang in Ameriga war, weiler immer mol widder e englisches Wort hodd oifließe losse, meischd in Form vunnem leichde Fluch „by Christ“ hodder gerufe odder „God in heaven“. Gflucht hodder gern unn oft, unn mer muss leider sage, dasser e ziemlich cholerisches Gemiet katt hodd, was awwer durchs Alter gemildert war – er war a schnell widder gut.
S´war nedd grad so, dass err hausiere gange wär mit soine Gschicht, er hodds eher wie e vertraulichie Information weidergäwwe, als deder hinner sich gugge ob änner mitheert. Bisses so weit war, dass mer iwwerhaupt e Ordnung noigebrocht hodd, in dess wasser uns verzehlt hodd –e chronologischie Ordnung unn e geographischie, weil a enn Haufe fremde Länner unn große Schdädt vorkumme sinn: Washington unn Yokohama, Russland unn die Mandschurei, dess hodd Johre gedauert. Vorher warens nur Breckelscher: „Enn Koffer voll Geld hab ich debei katt, Boys“. „I want to speak to Mr Hoover, I said.”
De Verräter vun Schpeyer
Fort Leavenworth, Kansas in de zwedde Hälft vun de verzischer Johre vumm ledschde Jahrhunnert. In em ameriganische Milidärstroflager unnerhalten sich zwä Männer uff deitsch. S íss meglich, dass se sich e Zigarett dälen, meglich, dass grad Middagspaus iss unn e ganzie Kolonn vun Gfangene s Wergzeig uff die Seid geleggt hodd. E Schdiggel wegg schaffd en enzelne Monn noch weider. Schdeht dief in emm Grawe unn schmeißt mit de Schipp Grund iwwer soi Schulder. „Wer issen der Kamerad?“, froogt de äne de onner. Vun dem onner wäs mer wers iss: Erich Gimpel –Agent 146, enn deitsche Schpion, der in Ameriga die Atombomb hätt ausschpioniere solle unn der nooch em End vum Krieg dehäm wie enn Held gfeiert worre iss. Soi Läwe 1956 verfilmt. „Spion für Deutschland“, „Erich Gimpel der Meisterspion“, „Alarm in New York“ hänn die verschiedene Verleihtitel käse. Erschdklassisch besetzt war der Film mit Martin Held in de Hauptroll unn Walther Giller, Nadja Tiller, Gustav Knut unn Günther Pfitzmann. „Kamerad ?“, gibt de Erich Gimpel dort im Zuchthaus zurick, unn in dess Wort leggter so ziemlich alles noi was er uff Lager hodd. „Kamerad!“ Mer känne ihn korz in de rode Sand schpucke odder ihn die Zigarettekipp middem Absatz kräfdisch austrete losse. „Kamerad!“ „Dess dort iss de Schorsch Dasch, de Verräter vun Schpeyer“.
Halleluja!
Die Hostie in de Baggedasch
“I, George John Dasch, was born in Speyer on the Rhine, Germany on February 7, 1903, son of John Dasch, a carpenter, the fifth child of a family of thirteen children. (…)” So hodd de Schorsch soi Aussag, die er ennere Sekretärin vum FBI diktiert hodd unn die dann siwwe ameriganische Generäl vorgelese worre iss, ogfange. Weil ern „Knobbel“ e uffgewecktes Kerlche war hän soi Eltre gedenkt - s war e katholisch Haus -, er kennt vielleicht Parre werre unn hännen in Speyer ins Konvent gäwwe. Uns hodder schbeder gärn die Gschicht verzehlt wier mol bei de Kommunion die Hostie nedd nunnergschluggt, sondern mit de Zung in die Baggedasch gschowe hodd. Nooch de Kärsch hodder dess feischde Ding donn rausgenumme unn unnersuche wolle, weil er wisse wollt ob do wirglich de „Leib Christi“ drinn war. Vor ihm hänn dess schunn e paar dausend annere kadolische Buwe gemacht, de Schorsch awwwer iss vum Parrer verwischt worre unn hodd dermaße was hinner die Leffel gekriggt, dass de Priesterberuf vun demm Zeitpunkt o fer ihn gschdorwe war. „Bleib mer vum Leib mit de Pfaffe, Boy!“ hodder als zu mer gsaat. Soi Gschwister sinn iwwrigens in aller Herre Länner versträt worre, in die Schweiz, nooch Mexiko unn nooch Ameriga. Vunn denne gonze Kinner sinn blos drei in de Palz gebliwwe. Wies schoint war die Mudder die schdark Person in de Familie, die hodds nooch dere halwe Revolution vunn Noizehhunnertachtzeh sogar fer die SPD in de Schpeyrer Schdadtrat gebrocht, segt de Schorsch. Er hodd arg annere kange. Er selwer iss schun mit fuffzeh Johr im erschde Weltkrieg als Hilfskraft und Schreiwer mit em bayrische Regiment nooch Frankreich gezoge. Noochem Krieg hodds nedd lang gedauert bisser Krach midd de franzesische Besatzung gekriggt hodd unn er iss iwwer de Roi niwwer. In dere Zeit muss er sich in de Kopp gsetzt hawwe nooch Ameriga auszuwannere. S´ hodd noch e paar Zwischestatione gäwe – eh uruhisches Läwe in uruhische Zeite. Uff de Parkbank gschlofe, in Holland gewesst, im Ruhrgebiet im Bergwerk gschafft, in Hamburg versucht uff e Schiff zu kumme. Mit noinzeh Johr isser donn 1922 als blinder Passagier illegal in die USA oigerääst . In Philadelphia sinn se okumme, dort gibt’s heit noch enn Stadtdäl wu Germantown hääst, unn vum Franz Daniel Pastorius, demm Ofihrer vunn de erschde deitsche Auswannerer im siebzehte Jahrhunnert gegrindt worre iss.
|
|||
Zu ennere annere Zeit, an em annere Ort. Enn Schdrand uff Long Island ugfehr dort wu im „Schwarm“ vun Frank Schätzing, wenn ihr dess digge Buch gelese habt, zig Millione egliche blinde weiße Krabbe aussem Meer gegrawwelt kumme. De Newwel war dicht in dere Nacht, e Tatsach wu schbeder de Verfilmung im „History Channel“ zu gut kumme iss, dess iss billisch und schdeigert halt glei die Schpannung. Wenns Daag wär kennt mer sehe, dass die Gegend an sich nedd hässlich iss. S´gibt e Bild uff demm mer die Marylin Monroe 1957 am Schdrand vunn Amagansett schpaziere gehe sieht. Awwer jetzt isses dunkel. „So enn Newwel hämmer seid Johre nimmie katt“, segt de Kapitän.
Pscht ! Ruisch! Wonner gonz leis seid kennter drauße noch dess Getucker vunnem Diesel here. Ins Wasser noi! E Well schleggt noch iwwerm Schorsch zusamme. Faschd versauft err. De Sabodagetrupp schiebts Schlauchboot an Land. Die Hosse sinn nass. Sie friere. Die Kischde werrn schnell ausgelade - do blitzt schunn die Daschelamp vunn de Küstewache uff.
Uff de ameriganische Erfolgsläder hodd de Schorsch Dasch, dennse driwwe glei George gedaaft hänn, nur die erschde Schriddelcher gemacht. Vum Dellerwäscher zum dridde Koch unn zum Kellner. Vunn Philadelfia aus isser ball nooch New York. 1923 hodder als Leichtmatros ä Fahrt iwwers Meer unn widder zurick gemacht um dessemol legal oiräse zu kenne. Er iss viel rummkumme im Land awwer iwwerwiegend hodder in Bars unn Wärtschaffde unn Hotels in New York gschafft. Zwischedrin hodder a emol e Johr lang Weihwasserkesselcher, Rossekränz, Kerze unn Kruzifixe fer die „Mission vun de gnadereiche Jungfra Maria“ verkaaft. Obwohl er känn ameriganische Schdatsbirger war hodder e zeitlang bei de Heeresflieger gedient, war uff Honolulu schdationiert. Fers fliege hodder sich arg intressiert, awwer zum Pilot hodds net gelangt. Im Frijohr 1930 warer e paar Woche dehäm in Speyer, im selwe Herbschd hodder gheirat, die Rosemarie Guille, soi Marie, soi Snooks, mit dere isser donn nochemool e paar Monat durch Europa getourt. Wommer sich oguggt wie oft de George die Schdelle gewechselt hodd, e paar Woche do, e värtel Johr dort, de Winter in Florida unn so fort, wie err rumgschdromert iss im Land, donn schbiert mer, dasser e großie Uruh in sich katt hodd. Ja, ich seh de alde Schorsch noch vor mer wier beim Dobbelkopp mit uns rumdischbediert unn kommer vorschdelle, wier als junger Kerl in de Bars driwwe s große Wort gfihrt hodd, wier iwwer de Börsecrash, - de Schwarze Freitag unn iwwer de New Deal vum Präsident Roosevelt hergezoge iss. S waren a in de USA schwere Zeite. Jedenfalls, in de zwette Hälft vunn de dreissischer Johre warer vorne mit debei wie sich e uabhängischie Kellnergewerkschaft formiert hodd. Unn s hodd enn Moment lang so ausgsehe als deed de George in de Gewerkschaft Karriere mache, awwer s iss halt in em Fiasko geend.
De Fihrer vum Bund war de Fritz Kuhn, der hodd zum Präsident Roosevelt gärn Mr. Rosenfeld gsaat unn hodd bei de sechsedreissischer Olympiade – s´war de Höhepunkt vun soim Läwe - em Hitler die Hond schiddle dirfe. Ich glaab em Schorsch, dasser mit dem Chores nix am Hut katt hodd, dess waren nedd soi Kreise. Awwer unner soine Leit, die halb Familie hodd inzwische in de Schdate gelebt hodd de äne odder de anner sympatisiert. Unn de George iss a zwä odder dreimol uff Veroschdaldunge vum Bund mitgange, „de Gegner schudiere“ hodder gsaat. Unner annerem warer debei wie de Bund soi allergreschdie Veroschdaldung im Madison Square Garden organisiert hodd. Zwanzischdausend Nazis hän do „Sieg Heil“ gekrische, midde in New York.
Wie de Hitler middem Stalin de Pakt gschlosse hodd im Auguschd 39, do hoddse als erfahrenie Politikerin sofort gewisst „Dess hääst Krieg“ un iss middem negschde Dampfer widder abgfahre, hodd awwer quasi noch vumm Schiff runner gerufe „Kumm hääm Schorsch“! Dess gleiche hodd a de Hitler gerufe, dass nämlich die Deitsche hääm ins Reich kumme solle, bevor de Krieg losgeht unn a aus Ameriga hänn sich dausende junge Hornochse uffgemacht unn sinn hääm. Was de Schorsch ogeht, so hodd der grad gege soi Gewerkschaft prozessiert und hodd verlore, unn war vollkomme Pleite. Unn wie in Europa de Krieg losgange iss hodd mers als Deitscher im neutrale Ameriga nedd ubedingt leicht katt, so dass im Schorsch mit de Uzufriedenheit iwwers Läwe unn die Zuständ a die vaterländische Gfihle hochgekechelt sinn un er sich gsaat hodd „Ich muss hääm“. Hodd mern fünfeverzich Johr schbeder beim Dobbelkopp gfrogt: „Warum bischdn zurigg Schorsch?“ War soi eenzischie Antwort: „Weil ich enn dumme Hund war“. Ich mään, er hodd halt de Rappel gekriggt, hodd vunn sich gedenkt, so wie mer all vunn uns denken, dasser was besunneres iss, dasser was leischde muss, dasser er e Schpur hinnerlosse will uff de Welt. Unn im Krieg, werd err sich gsaat hawwe, konns jeder Depp zu was bringe.
S hodd noch e zeitlang gedauert bis ess los gange iss, de Weg iwwer de Atlantik war wege de U-Boote schunn zu, unn erschd im März 1941 hodder vum deitsche Konsulat Bescheid kriggt er kennt hinnerum iwwer Japan häämfahre. Hals iwwer Kopp isser uffgebroche, soi Marie war krank und hedd noochkumme solle, unn er hodd sich am 27.März in San Franzisco uffem jabanische Schiff de „Tatuta Maru“ oischifft.
Domit hodd des Uglick ogfange, dess zum Dreh- unn Angelpunkt vunn soim weidere Läwe worre iss. De Schorsch Dasch, de Bruder Leichtfuß aus Schpeyer hodd nämlich in die Weltgschichte oigegriffe odder onnerschd gsaat er hodd soi Finger ins Getriewe vunn de Weltgschichte gschdeggt unn dess hodd zimlich wehgedo.
S Schiff iss in Honolulu okumme, an Bord waren verzich Deitsche, eneverzich wommer de Schorsch mitzehlen. Driwwe im Kriegshafe vunn Pearl Harbour liggen die ameriganische Schlachtschiffe und schwere Kreizer zu dere Zeit noch friedlich in de häse Sunn. Die Tatuta Maru, so wäs mer heit, hodd awwer uff ihre regelmäsische Fahrte Informatione gsammelt unn ans jabanische Milidär weidergäwwe. Wiese widder ausgeloffe waren, iss allmählich Schdimmung uffkumme uffem Schiff. Zu onnere Zeite heddense wahrschoinlich „Es gibt kein Bier auf Hawai“ gsunge, jetzt wars s´Horst Wessel-Lied. De Schorsch war an de Reling gschdanne mit ennere Hand in de Hossedasch. So wars a in soim Steckbrief gschdanne. Er hedd ugewehnlich lange Ärm katt unn hedd meischdens die Händ in de Sagg gschdeckt odder e Zeidung unner de Arm geklemmt. Die hän also gesunge unn immer widder de deitsche Gruß geiebt unn werrn a änner gedrunke hawwe, do hodd änner zum Schorsch gsaat: „Lulatsch, konnschd du nett die Händ aussem Hossesagg nemme wemmer dess Lied singe!“ „Whats the matter, boy“ hodd de Schorsch zurickgerufe unn die hännem gsaat, dass merm schun Mores lehre wert dehäm odder glei ab ins Konzertlager.
So hodd die lang Fahrt nedd gut ogfange. Iwwer Yokohama isses gange, iwwer Korea unn die jabanisch Mandschurei. Vumm Schiff in de Zug. Dausende vunn Kilometer uff de Schiene. Hinner de russische Grenz sinn se in die transibirisch Eisebahn gschdigge, de Schorsch hodd uffem Bahnhof soi Babutschka getroffe, am 11.Mai waren se in Moskau am 13. in Berlin. Er hodd die russische Zieg voll mit Weeze ins Reich rolle sehe bevor de Hitler a noch die Sowjetunion ogegriffe hodd. E paar Dag schbeder isser mit soim kläne Kefferle in Schpeyer okumme, war unnerm große Dom gschdanne und hodd dehääm an die Deer gekloppt. Soin Vadder, so hodd mer im Schorsch soi Nichte verzehlt, hedd uffgemacht, hedden mit große Aage ogeguggt unn gerufe „Schorsch wu kummschdn du jetzt her midde im Krieg“. Donn hedd der alde Mann de Kopp gschiddelt unn hedden nochemol gschiddelt unn en inhaltlich schwergewischdische Satz gemurmelt: „Dreizeh Kinner hab ich, unn ich hab geglaabt du bischd de schlauschd – debei bischd du de bledschd“.
Koppherer
De Schorsch war noch kä drei Woche in Deitschland, s hodd grad fer e paar Verwandtschaftsbesuche gelangt unn fer e Fahrraddour vun Schpeyer nooch Ludwigshafe, er hedd dort die Baracke vunn de Zwangsarweiter bei IG Farwe gsehe, do isser schunn mit zwä Fieß ins gonze Schlamassel noigetrete. S hodd gebrummt in soine Ohre. Vunn demm Platz aus wars nur noch en kläne Schritt bis ins U-Boot.
Síss Herbschd worre, unn Winter Äneverzisch. Dehäm in Speyer sinn faschd blos noch Saure Bohne uff de Disch kumme. In Russland iss de deitsche Vormarsch vor Moskau im Schnee stecke gebliwwe unn die Midder hän ogfange Handschuh unn warme Sogge zu schdrigge. Am 7.Dezember hänn die Jabaner Pearl Harbour bombardiert. Aussem Krieg iss de Weltkrieg worre. Im Januar 1942 sitzt de Schorsch im Haus vum deitsche Owerkommando in Berlin, er wäs noch die Nummer vumm Raum, s´war 1025. Er sitzt, so segter uff em kläne Schduhl in de Eck, do kummt enner aus Russland zurigg unn verzehlt wasse in Kiew gemacht hänn. Dasse 35000 Judde zusammegedriwwe unn doodgschosse hänn. Dass die Judde ihr ägene Gräwer hän grawe misse, dasse se ins Gnick gschosse hän, dass die Abzugsfinger vunn de SSler so wehgedoh hän, dass mer se hodd ablese misse. Dass e aldie Mudder uff de Schdroos bei ehre doode Dochder ghockt hodd unn nedd weggzubringe war, so dasse die Fraa glei uff de Schdroos umgebrocht hänn. Der wus verzehlt hodd, hedd gelacht, segt de Schorsch. Ihm hedd sich de Maage rumgedreht, er hedd awwer e grebberie Zahl schunn im russische Radio kehrt katt. So hodders nur e paar Monat schbeder em FBI zu Protokoll gäwwe. Ich willem glawe, dass dess Wisse bei demm was donn kumme iss e Roll gschbielt hodd.
De Ufftrag
Mer misse nochemol enn Schritt zurigg gehe. Dess war nedd soin „way of life“, dess hodder schnell gemerkt, e Land wu merr neddemol die Händ in die Hossedasche schdegge konn. Soi Marie hodd sich a uff de Weg gemacht katt unn war, dess hodder rausgebrocht, als e Fraa vunnem Deitsche vumm Schiff runnerkohlt unn uff de schäne Bermudas interniert worre Soi Version iss, dasser sich als antifaschistischer Änzelkämpfer unn Selfmade-Agent ins Sabodagesystem oischmuggelt hodd, sowie err kehrt hodd do gäbs e Meglichkeit, dasser widder zurigg nooch Ameriga kennt. Was wirglich wohr iss wäs kenner, dess bleibt fer immer verschdeggelt in demm Dunschd vunn Geheimdinschd, Schpionage, Verrat, wu die Wahrheite wechsle, wie die Blätter im Wald ihr Farwe im Herbschd. Dess waren lange Korridore in Berlin wu die alde Schreibmaschine klappren, wu rischdische und falsche Nochrischde zsammelaafe, wus kä schwarz unn kä weiß gibt. Es hodd sich awwer zu demm Zeitpunkt zugetrage, dass mer in de deitsche Abwehr, so hodd die Spionageabteilung im Dritte Reich käse, uff Führers Befehl beschlosse hodd, Kommandoaktione gege die USA durchzuführe. Sie hänn e Lischd uffgschellt wus milidärisch am wischdigschde wär zuzuschlagge unn wiemer die greschd Panik erzeuge kännt. Unn gonz owwe waren, wege de Flugzeuge die Aluminiumfabrigge gschdanne, dann Eisebahnknote unn Brigge, wie die Hell Gate Bridge in New York. Zum Chef vunn dere Aktion, de Codename war „Unternehmen Pastorius“, iss de Leutnant Walter Kappe gemacht worre, der schunn im Deutsch-Amerikanische Bund enn wischdische Mann war, unn der als ehemalischer Mitarweiter vumm „Deutschen Auslandsinstitut“ in Stuttgart unn Ofihrer vunn de „Kameradschaft USA“ denn Iwwerblick iwwer die USA-Rickkehrer katt hodd. So hän se uff Grundlage vun demm soine Unnerlage, quasi per militärischem Gschdellungsbefehl e Grupp vunn junge Männer zsammegezoge, faschd all ehemalische Bundler. Was ihr Geheimdinschderfahrung ogeht – Nix! Ja, mer konn sage, dass de Schorch nooch demm halwe Johr in Berlin am diefschde in dess Gschäft oigetaucht war. Er war demm Kappe soi erschdie Wahl, unn soi verwandtschaftliche Beziehunge, soi im Kellnerberuf erlerndes eloquendes Ufftrete unn soi Pälzer Mundwerk hännem zu emm Führungsposchde in demm Kommando verholfe.
Noinzehhunnertzwäeferzisch, April.
Quenz, vunn owwe betracht enn kläne, flache See, eigentlich bloos die Ausbuchdung vunn em annere, ausserum Feld unn Wald, rechts nedd weit devunn,vis a vis, die Schdadt Brandenburg. Im Gelände irgendwu verschdeggelt enn Gutshof, Wachposchde, e hochie Mauer ausserum. Dess iss die berihmt Kampfschul Quenzsee, wus Dritte Reich soi Schpezialagente ausbildet. Näher dro. Vorbei an de Wache. Durchs Schlisselloch geguggt. S´Labor: Uffem Disch Schbrengstoffklumpe, schwarz ogemolt, dasse aussehe wie Kohlebrogge – die soll de Schorsch de Lokomodive in die Tender schmeisse. In Fillfedderhalter oigebaute Zinder – dodemit soll de Schorsch e Fabrigg in die Luft jage. In emm Klassezimmer: Die Herre Dr.Koenig und Dr.Schultz gäwwen die verriggde Naziwissenschaftler unn erklären wiemer aus Butzmittel unn e paar Sache aus de Apothek e hochexplosivie Mischung herschdellt. „Wenn die Erbsen im Wasser genügend aufgequollen sind, drücken sie den Korken nach oben und die Zündung wird ausgelöst“. Uff emm Schdunneplan kommer lese, dass am nekschde Daag „Geheimschrifde“ dro sinn. Gugge mer mol drei vun denne Schüler, die do so eifrisch mitschreiwen genauer ins Gsicht, die wern midden Schorsch im gleich U-Boot sitze. Do iss de Lockekopp vum Richard Quirin, do iss de Heinrich Harm Heinck mit de diefe Narb uff de Schdern, Metallarweiter alle zwä unn in em värtel Johr dood unn begrawe. Do iss de uffgschdumbde Peter Burger, enn alde Kämpfer, war schunn 1923 in München beim Hitlerputsch debei, ausgewannert unn gscheidert, schbeder SA, no dro am Röhm. Kummt aus Gestapo-Haft. Genaues wäs mer nedd. Schpioniere mer weider! Enn Uffenthaltsraum: Iwwerall liggen ameriganische Zeitschrifde rum, in de Eck e Grammofon mit de neischde Platte aus USA. De Leutnant Kappe schdudiert e Landkart vun Long Island. S werd langsam dunkel. Noochem Nachtesse iewen die Agente wiemer uff englisch enn gude Witz verzehlt, sie schbielen Poker, donn singen se all zusamme „Oh Susanna“.
Oh Susanna
I came from Alabama With my Banjo on my knee I`m going to Lousiana My true love for to see I´t rained all night the day I Left, The weather it was dry, The sun so hot, I froze to death, Susanna don´t you cry.
Oh! Susanna Oh don´t you cry for me, I´ve come from Alabama Wid my banjo on my knee.
S war wirglich enn Witz. S hodd sich ball rausgschdelld, dass mer in drei Woche, länger hodd die Ausbildung nedd gedauert aus em Dutzend Maschineschlosser, Hausmeschder unn Kellner kä James Bonds mache konn. Zwar hän sich die Ausbilder alle Mih gäwe unn hän se mit falsche Babiere unn ameriganische Klamotte ausschdaffiert. Sie hänn ihne wirglich super Kischde gepackt: “Alles fer de Spezial-Agent“. Es sinn zwä Unnergruppe gebild worre, weil se mit zwä U-Boote hän fahre solle, unn die Ofihrer von jeder Grupp – ener war aus Schpeyer- hän schbeder en Koffer voll mit Dollars gekriggt. Zum Abschluss hän se a noch Ausflieg zu de Berliner Eisebahn unn nooch Bitterfeld gemacht, dort hodd ihne enn Ingenieur vun IG-Farwe gezeigt, wu die Schwachschdelle vunn ennere Aluminiumfabrigg liggen. Mer liggen awwer nedd falsch wemmer vermute, dass in dere gonze Aktion vun Ofang o de Worm drin war. Vumm Schorsch werd gsaat, er hätt sich in Quenz benumme wie enn Zivilischd, wär als zu schbäd zum Unnerricht kumme unn nedd bei de Sach gewesst. Die Praktisch Prifung hodder awwer beschdonne. Weiler awwer nedd uff de Kopp gfalle war unn weil er sich jo a e paar Daag in Japan uffghalte hodd, iss ihm vielleicht dess Wort oigfalle, dess de Charakter vum Unnernehme Pastorius am beschde beschreibt: Kamikaze!
De Leutant Kappe hodd de Ufftrag nochemol zsammegfasst: „Aller, erschdemol unnertauche! Donn schlaggt ihr gewaldisch zu! Mir schigge eich Verschdärgung. De Endsieg kummt e ball. Sieg Heil!“ Er hoddse donn in Berlin in e foines Lokal zu ennere Abschiedsfeier gfihrt, die Owwermacher vun de Abwehr hän ihre Superagente schunnemol gratuliert, donn isses iwwer Paris – e paar Daag Entspannung - zu de deitsche U-Boot-Schdation in Lorient gange. Drei Sache wissder noch nedd: Erschdens, dass in denne Geldkoffer a enn Haufe ugültige Dollarnote drin waren. Zweddens, dasse enner vun de Noine wu losgfahre sinn, glei widder häämschickt hän, weiler sich im Puff e uostännischie Krankeit kohlt hodd. Unn driddens, dass unser Schorsch im Zug soi Briefdasch mit de falsche Babiere verlore hodd odder wie a gsaat werd soin Tabaksbeitel mit emm Gruppephoto vun de Agente drinn.
Dann emol noi ins Boot! Uff nooch Amerika, du U-Boot ohne Wiederkehr!
E U-Boot iss im Prinzip e warmes, enges Eiserohr, dess mer mihsam mit Luft unn Wasser schdabilisiere muss. Mer konn innem U-Boot, dess iwwer Wasser fahrt besonners gut seekrank wärre. Im Schorsch iss in de erschde Daage sauiwwel gewesst, er hodd sich awwer trotzdem alles gut gemerkt. Wieviel Torpedos s U-Boot hodd, wie diefs tauche konn un so weider. Unner Wasser fahrt e U-Boot arg langsam. S´hodd iwwer zwä Woche gedauert von Frankreich bis an die Ostküste vun Ameriga. Die onnere Krieger hänn in demm enge Loch a genug Zeit katt sich ehr Gedanke zu mache, s´iss ihne widder oigfalle wie groß des Land war uff desse do zugschwumme sinn, wie groß so e Brigg soi konn, wommer se schbrenge soll, unn die Zweifel unn die Ängschd sinn innerlich hochgegrawwelt kumme. Dess Boot war U-202. De Kapitän war Karl-Heinz Lindner. Ess iss e Johr schbeder durch Wasserbombe unn Maschinegewehrfeier bei Cap Farewell versenkt worre. |
|||